به کارگیری مدل هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمان گرا در شرکتهای تولیدی

این تحقیق به بررسی و مقایسه نتایج حاصل از به کارگیری مدل هزینه یابی جذبی سنتی و هزینه یابی بر مبنایفعالیت زمان گرا برای محاسبه بهای تمام شده محصولات و خدمات در شرکت تولیدی و صنعتی پاسارگاد پلیمرمیپردازد. فرضیه اساسی تحقیق این است که به کارگیری مدل هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمانگرا در شرکتتولیدی مذکور، در مقایسه با مدل هزینه یابی جذبی سنتی نتایج مربوط تری را ارائه مینماید. برای جمع آوریاطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده گردیده است. به منظور تایید یا رد فرضیه تحقیق، اطلاعاتجمع آوری شده در هر دو مدل قرار گرفت. سپس نتایج حاصل از پردازش اطلاعات تجزیه و تحلیل گردید. نتایجتحقیق نشان میدهد که مدل جذبی سنتی، با تخصیص هزینه سربار بیشتر به محصولات با حجم بیشتر، بهای تمامشده این محصولات را بیش از حد گزارش میکند. اما مدل زمانگرا که مدل ساده شده هزینه یابی بر مبنای فعالیتسنتی است، با استفاده از معادلات و محرکهای زمانی، تخصیصهای سربار بیش از حد و کمتر از حد را اصلاح وبهای تمام شده محصولات و خدمات را به طرز صحیحی گزارش میکند. همچنین این مدل با اندازه گیری ظرفیتبلااستفاده و هزینه آن، مدیران را در امر ارزیابی عملکرد دوایر شرکت یاری مینماید.